วันพุธที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2560

มันมีสัญญาณบางอย่างบอกฉัน

เช้านี้เป็นวันหยุดที่ใช้จ่ายน้อยสุด เพราะว่าต่างก็ประหยัดซื้อกระเป๋าโน๊ตบุ๊คน่ารักมาทำตุนไว้กินแบบประหยัดๆกันเพื่อจะเก็บตังไปไว้กลับบ้านช่วงปีใหม่กัน วันนี้เลยทำข้าวต้มกุ๊ยทานกับ ผัดผักบุ้งไฟแดง ผัดเห็ดรวม ทอดปลาเค็ม และแอบมีเป็ดย่างติดมาให้เจ้าตัวเล็กทานให้เค้าบำรุงเยอะๆ พึ่งจะเบาไข้ลงเบาปวดฟันลง ตกบ่ายๆก็มีเป็นเมนูตำส้มตำใส่น้ำปลาร้าของนครพนมกลิ่นที่คุณชายต้มน้ำปลาร้าแบบว่าสุดยอดมากๆ แต่พอทานก็อร่อยสุดๆ คุณแม่อย่างเราเลยเอาชมพู่มาปลอกให้เด็กๆทาน ร่วมไปด้วย พูดถึงทำทานกันเองก็ประหยัดดีเหมือนกัน แต่มนุษย์แม่อย่างเราก็จะเหนื่อยเพิ่มเติมไปอีก แต่ก็จงยอมรับในกระเป๋าโน๊ตบุ๊คราคาถูกที่ตนเองเลือก ถ้ามีทางไปที่ดีๆกว่านี้ฉันก็คงจะเลือกมัน เพราะให้กับผู้อื่นก็ให้มามากแล้ว คงอาจต้องถึงเวลาที่เราจะต้องรักตัวเองบ้าง ไม่เข้าใจว่าตกลงชีวิตฉันที่ฉันเลือกเองมันมีความสุขหรือไม่มีความสุขตอนนี้ยังหาคำตอบให้กับตัวเองยังไม่ได้เลย จะเอายังไงกับชีวิตยังหาข้อตกลงใจที่ตอบโจทย์ให้กับตัวเองไม่ลงตัวซักที สับสน วุ่นวายใจ มีเครียดเป็นระยะๆ รอยยิ้มรอยหัวเราะที่มีกระเป๋าโน๊ตบุ๊ค สะพายหลังขึ้นมาได้ในแต่ละวันได้เพราะว่าไม่อยากจะทุกข์ ทุกข์ไปคนรอบข้างเค้าก็จะไม่มีความสุขกันพอดี ก็ด้วยตัวตนจริงก็จะเป็นคนร่าเริง ขำขัน ไร้สาระบ้างมีสาระบ้างเฮอาตามประสาเราเอง ตอนนี้ไม่มีใครอาจรู้ได้ว่าเราจะคิดอะไรยังไง ตัวเราเองทีแรกคิดอยู่อย่างเดียวว่าทำวันต่อวันให้มีทุกข์น้อยที่สุด ให้มันผ่านไปด้วยดีที่สุด ถ้าวันไหนที่ทำอะไรที่ผิดพลาดจะรู้สึกแย่เพราะกลัวว่าจะทำมันออกมาไม่ได้ดีพอ หวังว่าสักวันจะมีวันที่เป็นวันของเราบ้างที่จะอิ่มสุขอิ่มใจเปรมใจและมีความสุขที่สุดบ้าง คงไม่มีอะไรที่โหดร้ายที่จะทุกข์ได้ตลอด ภาวนาว่าความดีที่มีอยู่บ้างจะดลบันดาลให้เราได้มีความสุขสมหวังในเรื่องใดสักเรื่องบ้างก็ยังดี จะมีเรื่องที่ดีใจที่สุดมีความสุขที่สุดก็อยากจะขอมีมาในรอบปีนี้บ้างนะ เพราะจะสิ้นปีอยู่แล้วน่าจะมีใครที่จะเข้ามาทำให้ได้มีความสุขได้บ้าง ถึงจะเป็นช่วงเวลาที่น้อยก็ตาม ห่วงคนนั้นห่วงคนนี้ไปเสียหมดแต่ ทำไมเราไม่เคยห่วงและรักตัวเองเลย ต่อไปนี้ฉันจะพยายามรักตัวเองให้มากๆ จะกอบโกยความสุขให้มากๆเพื่อที่จะได้มีแรงสู้ต่อไปในต้นปีข้างหน้าต่อๆไป กระเป๋าโน๊ตบุ๊ค

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น